Z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia o rozwodzie wygasa obowiązek alimentacyjny względem małżonka, który został uznany za wyłącznie winnego rozpadu pożycia. W tej sytuacji małżonkowi uznanemu za wyłącznie winnego rozpadu pożycia nie przysługuje roszczenie alimentacyjne wobec byłego współmałżonka.
Obowiązek alimentacyjny istnieje między rozwiedzionymi małżonkami, jeżeli żadne z nich nie ponosi winy rozkładu pożycia, jeżeli sąd zaniechał orzekania o winie albo też jeżeli orzeczono rozwód z winy obojga małżonków. Obowiązek taki istnieje również w przypadku unieważnienia małżeństwa. Przesłanką obowiązku alimentacyjnego jest stan niedostatku małżonka uprawnionego. Stan niedostatku musi zaistnieć w chwili orzeczenia rozwodu i oznacza, że małżonek nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb w całości lub w części. Przyczyną może być m.in. brak możliwości podjęcia pracy zarobkowej przez byłego współmałżonka, brak kwalifikacji zawodowych czy znaczne pogorszenie się zdrowia uprawnionego. W takich przypadkach, małżonek w stosunku do którego zostało skierowane żądanie płacenia alimentów, obowiązany jest dostarczyć rozwiedzionemu małżonkowi środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz jego możliwościom majątkowym i zarobkowym.
Jeżeli jeden z małżonków zostanie uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na jego żądanie może orzec o obowiązku alimentacyjnym małżonka wyłącznie winnego, chociażby uprawniony nie znajdował się w niedostatku. W tym przypadku małżonek niewinny nie musi pozostawać w niedostatku. Obowiązek alimentacyjny między rozwiedzionymi małżonkami wygasa w szczególności w razie śmierci małżonka uprawnionego lub zobowiązanego. Małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.